خلاصه هر کاریش بکنی نهایتا از یه جایی بیرون می زنه

امروز صبح بود که حین شروع فعالیت روزانه طبق عادت که تلویزیون یا رادیو رو روی صدای کم روشن میگذارم ، تلوزیون روشن بود و داشت مسابقات تیراندازی با کمان زنان آسیا رو در تهران پخش زنده می کرد.

خوب خوشحال شدم از اینکه به غیر از فوتبال تلوزیون داشت یه رشته ورزشی دیگه مثل تیراندازی باکمان اونم در قسمت بانوان رو پخش مسقیم می کرد. حالا دیگه بماند که هیچ خدمات تصویری جهت دادن اطلاعات به بینندگان در خصوص مسابقات داده نمی شد، خدماتی مثل درج نام شرکت کنندگان، نام کشور و تیم شون، نتایج بدست اومده و غیره ؛ مضاف بر این با این ممیزی که عوامل صدا و سیمای حاج عزت در انتخاب شات ها و بستن کادرها بخرج می داد ما اصلا نفهمیدیم کی اساسا داره کدوم سیبل رو می زنه و بقول معروف کی به کیه. اما با کمی فضولی و کنجکاوی اومد دستم که قضیه چیه.

بابا آخه ناسلامتی مسابقه مربوط به بانوان اونم در سطح کشورهای آسیایی بود و گویا یکی دو تا از ورزشکاران خارجی راجع به نحوه حجاب در ایران حسابی توجیه نبودند. عوامل فنی هم به هر حال هر کاری می کردند ایراد کار از یه جایی می زد بیرون و تصویر دو سه تا از خانمهای شرکت کننده با موهای باز توی کادر میومد.

خلاصه بدون اینکه ما بفهمیم کی تیرشو رو به کجا زد و کی باخت و کی برد و کی رفت به مرحله بعد و ... ناگهان بدون مقدمه دو تا گزارشکر شبکه ٣ وسط برنامه با ببینندگان خداحافظی کردند و گفتند بعد از ظهر با مسابقه قسمت آقایون بر می گردند!

یکی نیست به این حضزات بگه آخه چرا باید طوری رفتار کنی که حس کنی پخش گوشه تار موی یه زن می تونه اینقدر خطرناک باشه!؟